Το πούρο είναι συνδεδεμένο, στην Ελλάδα και όχι μόνο, με την ευμάρεια και την ευζωία. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι συνδεδεμένο μόνο με την ευζωία, καθώς πρόκειται για ένα προϊόν “ταπεινό”, το οποίο ήταν γνωστό στους ιθαγενείς της Αμερικής και των Ανατολικών Ινδιών πολύ πριν την άφιξη του Κολόμβου τον 15ο αιώνα. 

Όταν ο Κολόμβος το 1492 έφτασε στις Δυτικές Ινδίες, ανακάλυψε ότι οι ιθαγενείς κάπνιζαν πούρα φτιαγμένα από ένα μείγμα τοπικών καπνών και βοτάνων. Οι Ισπανοί έμελλε να γίνουν και οι πρώτοι έμποροι πούρων. 

Το πούρο στην Ευρώπη διαδόθηκε ευρέως τον 18ο αιώνα, όταν άρχισε η μαζική παραγωγή του. Τα πούρα, στη μορφή που τα ξέρουμε σήμερα, παρασκευάστηκαν για πρώτη φορά στην Ισπανία στις αρχές του 18ου αιώνα με καπνό από την Κούβα. Η μαζική παραγωγή τους ξεκίνησε στη Βρετανία το 1820 και το 1821 το αγγλικό κοινοβούλιο αποφάσισε να θέσει κανόνες για τον έλεγχο της παραγωγής τους.

Οι Αμερικανοί υιοθέτησαν τα πούρα κατευθείαν από την Κούβα, η οποία είχε μεγάλη και φημισμένη παραγωγή καπνού. Τα πρώτα εργοστάσια παραγωγής καπνού κατασκευάστηκαν στην περιοχή του Κονέκτικατ από κουβανέζικους σπόρους. Στις αρχές του 19ου αιώνα όμως, η μαζική παραγωγή αμερικανικών πούρων άρχισε να μειώνεται και ξεκίνησε η εισαγωγή κουβανέζικων πούρων σε μεγάλες ποσότητες. 

Μετά από τα ιστορικά στοιχεία, ας δούμε όμως κάποια πράγματα για τον “βασιλιά” κάθε καταστήματος με είδη καπνιστού. Το πούρο διαιρείται σε τρία μέρη: Το εξωτερικό φύλλο (Capa), το οποίο είναι από καπνό υψηλής ποιότητας, το φύλλο συγκράτησης (Capote), το οποίο συγκρατεί τα φύλλα γέμισης και η γέμιση (Tripa), η οποία αποτελεί το χαρμάνι του πούρου και δίνει τα αρώματα και τη γεύση του. Ως γνωστόν, τα καλύτερα καπνά πούρου προέρχονται κυρίως από την Κούβα. Για τη γέμιση χρησιμοποιούνται τρεις τύποι φύλλων. Στη μέση τοποθετούνται σκουρόχρωμα φύλλα από την κορυφή του φυτού (ligero), τα οποία είναι φύλλα με έντονο άρωμα και αργή καύση. Γύρω τους τυλίγονται πιο ανοιχτόχρωμα φύλλα, τα οποία επιλέγονται από τη μέση του φυτού (seco) και είναι ελαφρύτερα. Γύρω τους τυλίγονται φύλλα (volado), που επιλέγονται από το κάτω μέρος του φυτού και είναι φύλλα που καίγονται εύκολα. Η σωστή κατανομή των φύλλων γέμισης θεωρείται και το κλειδί για την γεύση, το άρωμα και τη σωστή καύση.

Συν τοις άλλοις, η γεύση ενός πούρου επηρεάζεται και από το μέγεθος των φύλλων, καθώς και από το μήκος του. Το μέγεθος των φύλλων επηρεάζει την κυκλοφορία του αέρα μέσα στο πούρο, ενώ όσο μεγαλύτερο μήκος έχει ένα πούρο τόσο περισσότερο ψύχεται ο καπνός καθώς περνάει μέσα από αυτό, δίνοντας στο πούρο ελαφρύτερη γεύση. Επίσης, όσο πιο χοντρό είναι ένα πούρο τόσο περισσότερος αέρας περνά από το εσωτερικό του κάνοντάς το ευκολότερο στο κάπνισμα και ελαφρύτερο στη γεύση. 

Τα χρώματα των πούρων δίνονται από το εξωτερικό φύλλο, που χωρίζεται σε επτά κατηγορίες με βάση τα χρώματα αλλά υπάρχουν πολλές διαφορετικές αποχρώσεις. Σημαντικότερες ποικιλίες είναι τα Colorado, που είναι σκούρα δυνατά και έχουν ωριμάσει πολύ χρόνο, τα φύλλα maduro, που είναι πολύ σκούρα καφέ και τα μαύρα oscuro, που είναι πολύ σπάνια.

Τα βασικά είδη πούρων είναι τα: Bolivar, Cohiba, Diplomaticos, Partagas, Montechristo, El Rey del Mundo, Hoyo de Monterey, Flor de Cano, H. Upmann, La Gloria Cubana, Punch, Por Larranaga, Quintero, Ramon Allones, Rafael Gonzales, Sanco Panza, Vegas Robaina, Saint Luis Rey, Trinidad και Romeo y Julieta. Εκτός από την Κούβα, άλλες χώρες που παράγουν πούρα, είναι η Δομινικανή Δημοκρατία, η Ονδούρα, η Τζαμάικα, το Μεξικό, η Νικαράγουα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι Φιλιππίνες.